Even in Nederland

Een paar weken geleden was er een cultureel festival in Opuwo. Bijzonder, in een aantal opzichten.
Het zou om 8 uur beginnen, nou moet je dit ruim nemen en inderdaad zo rond de klok van 10 ging het van start. In Namibië tellen ze 1 keer in de 10 jaar alle mensen die op dat moment in Namibië aanwezig zijn. Counting for Development. Het wordt georganiseerd door de National Planning Commission. Een onderdeel van de Regional Council. Zij zouden het festival openen door het eea over het project te vertellen. Dit werd echter in oshiherero gedaan dus Erwin en ik hadden zoiets van nou dit gaat wel ff duren laten we bij het café naast de OK een ontbijtje en een koffie doen. Na heerlijk daar ontspannen te hebben (was wel nodig na een avondje stappen met Adrian en 10 van zijn beste vrienden…) weer richting het voetbalstadium van Opuwo waar het zich allemaal afspeelde. Nog steeds werd er gespeecht, en na deze speech nog een, en nog 1. Inmiddels is de zomer begonnen hier en voelde ik de zon steeds meer branden op mijn huid. Ff snel naar huis voor een insmeerbeurt met factor 30. Weer terug, en inmiddels leek het erop dat het zou beginnen waar we voor kwamen. Het cultureel festival (weet nu ff niet hoe ik het in het Nederlands moet zeggen… wat erg…) had als onderwerp de volgende stammen die in Namibië wonen de Himba’s, Twa’s, Zemba’s en Ovahimba’s hun traditionele dans te laten zien. En dit was zo ontzettend gaaf. Moeilijk te beschrijven maar misschien dat de foto’s een impressie kunnen geven (met dank aan de fotograaf kwaliteiten van Erwin!). Op zo’n moment besef je je weer hoe bijzonder het allemaal is wat je hier allemaal mee maakt.

Zo ook vorige week, een traditionele bruiloft in Ongwediva. Er was weer eens een lang weekend (Heroes day) en het leek Erwin en ik wel een goed idee om naar de bruiloft te gaan. Ook was er dit weekend Trade Fair in Ongewediva, iets waar heel Namibië over spreekt. Na een gezellige rit met mijn shebeen muziek en de VSO’er die in Ongewediva woont opgehaald te hebben richting de Fair. Ik dacht gaaf ik kan wat souvenirs gaan inslaan. Kraam 1; made in China troep, kraam 2; made in China troep, kraam 3; made in China troep en ga zo nog maar ff door. O, en ook de tracktors die er verkocht worden niet vergeten te noemen :) Na een bezoekje aan het hoofdpodium besloten we om een biertje te gaan drinken. Volgende ochtend om 9 uur zou de mis in de kerk beginnen. Stiekem hadden we het natuurlijk wel kunnen weten dat het dan niet om 9 uur begint…. Het was de bruiloft van een collega van mij. Collega kon helaas niet komen naar de mis omdat ze thuis met haar andere zussen aan de kokkerel was. De mis was bijzonder. 2 bruidsparen die tegelijkertijd trouwen. En trouwen schijnt 1 van de mooiste dagen van je leven te zijn. Van beide bruidsparen kon geen glimlachje af. De pastoor had wel humor en gelukkig was de mis voor het grootste gedeelte in het Engels. Na de mis vonden we het wel weer mooi geweest en zijn we weer terug naar Opuwo gereden om daar gezellig een avondje te kunnen shebeenen!!

Zondag was het voor mij tijd om mijn koffer in te pakken. Een bezoekje aan Nederland stond op het programma. Geheel onverwachts en het was een raar idee. Vooral omdat ik de datum van terugkeer niet wist. Zondag avond zonsondergang en diner bij de lodge, super! Maandag werd ik door de chauffeur van de council naar Windhoek gesjeest, 5,5 uur een nieuw record. Bij mijn vriendinnetjes in Windhoek geslapen. Dinsdagochtend nog ff snel naar het craft center voor wat cadeautjes, naar VSO en vervolgens door Riet naar het vliegveld gebracht. Woensdagochtend werd ik door Liandra opgewacht op Schiphol. Voet op Nederlandse bodem. RAAR!!! En wat is het druk in Nederland, en wat went het aan de andere kant ook weer snel en wat is het super om mijn nichtjes en neefje te zien. Inmiddels is geregeld wat geregeld moet worden en kan ik weer terug naar Namibië. En ik kan niet wachten. Mis mijn Opuwo homies, de stof, de himba geur, de hitte en het prachtige land.

Mijn volgend verslag komt weer zoals het hoort vanuit Namibië!!