VIP
Door: marjolijnvanoostrum
Blijf op de hoogte en volg Marjolijn
15 November 2011 | Namibië, Opuwo
Op kantoor is iedereen gespannen…. Deze week gaat het dan eindelijk gebeuren….. VIP Payroll wordt momenteel geïnstalleerd op 1 laptop hier. Dat is natuurlijk op zich wel bijzonder aangezien de HR afdeling hier uit 4 (5 met mij erbij) mensen bestaat. Donderdag en vrijdag worden we getraind, op 1 laptop :) Maar het zal een grote positieve verandering zijn hier.
Inmiddels is zijn de dagtemperaturen hier gestegen tot een graad of 45. Ik hou van lekker warm weer al moet ik zeggen dat dit toch eigenlijk net een beetje teveel van het goede is. Maar een goed excuus om de weekenden door te brengen aan het zwembad van de lodge hier met een boek. Tis te warm om iets anders te doen :) En op kantoor staat de airco op vol volume. En door de warmte en de droogte die er nu heerst heb je ook steeds minder vaak water tot je beschikking. Ff lekker douchen na een warme dag zit er vaak niet in. Dan merk je weer hoe luxe we het in Nederland altijd hebben met warm en koud water stromend uit de kraan wat je ook nog eens kan drinken!
De tijd gaat snel. Inmiddels al weer 8 maanden hier. Afgelopen dinsdag hadden we het 21-jarig bestaan feest van VSO in Namibië, en eigenlijk ook een klein beetje het afscheidsfeest omdat het programma kantoor volgend jaar dicht gaat. Ik zou maandag met mijn huisgenoot om 8 ‘s ochtends uur worden gebracht door de chauffeur van de council. En hij heeft een nieuw record gevestigd, ipv 8 a.m werd het 5 p.m…… Waren dus ook redelijk laat in Windhoek (half 1 ’s nachts). Maar onderweg een geweldig telefoontje na 6 weken was mijn auto eindelijk klaar, kon de witte leeuwin ophalen in Windhoek.
Het feest was geslaagd. Erg leuk om VSO’ers die tegelijkertijd met mij gestart zijn weer na 8 maanden te zien.
En de speech werd door de country director afgesloten met het bedanken van donoren van de afgelopen 21 jaar, met als laatste een dankwoord gericht aan Randstad, dat door deze Nederlandse onderneming veel projecten gerealiseerd konden worden door de professionals die uitgezonden werden voor 6 tot 9 maanden. En dat gaf me best een trots gevoel, zeker omdat ik hier 12 maanden mag zijn.
De weekenden zijn nog steeds gevuld met leuke dingen. Kat is langs geweest met een vriendin uit Engeland hier in Opuwo. Afgelopen weekend met Diane een weekendje gekampeerd aan de Kunene Rivier. Werd ’s nacht wakker door geritsel vlak bij de tent. Ik schrok me een ongeluk dacht dat het een slang was, maar het was een mega grote leguaan op hele kleine pootjes, brrrrrrrr.
En ik ben aan het aftellen over 2,5 week zijn mijn ouders hier. :) :) :)
Inmiddels zou je denken dat je gezichten herkend, zo na een maand of 8. Maar het lijkt wel of het steeds moeilijker wordt. Ging gister na het werk even een drankje doen met collega’s en dan word ik door redelijk veel mensen aangesproken met Hi Marjo (men heeft bedacht hier dat dat toch echt de makkelijkste manier is om een soort van mijn naam uit te kunnen spreken) en dan de vraag hoe de dag op kantoor was en hoe het met me gaat. En me maar afvragend wie ben je in hemelsnaam…. En zo gaat dat ook op straat als ik ff een boodschap doe.
Het is grappig om te merken dat je zelf ook bepaalde dingen over neemt. Vooral op het gebied van taal. En dan voornamelijk het Namlisch. Als mensen hier van je weglopen dan zeggen ze I’m coming, betekend dat ze vertrekken met een kans dat ze ook weer terug komen al weet je niet wanneer. Vond dat in het begin hier echt zo verwarrend en irritant, maar zeg het zelf nu ook :)
En smsen met zoveel mogelijk letters weg laten bijvoorbeeld; Hi hw r u wt r u dg Betekend dan Hello how are you? And what are you doing?
Dankjewel iedereen voor alle reacties en emails. Leuk om te merken dat mensen je verslagen lezen!
Liefs Marjolijn
Inmiddels is zijn de dagtemperaturen hier gestegen tot een graad of 45. Ik hou van lekker warm weer al moet ik zeggen dat dit toch eigenlijk net een beetje teveel van het goede is. Maar een goed excuus om de weekenden door te brengen aan het zwembad van de lodge hier met een boek. Tis te warm om iets anders te doen :) En op kantoor staat de airco op vol volume. En door de warmte en de droogte die er nu heerst heb je ook steeds minder vaak water tot je beschikking. Ff lekker douchen na een warme dag zit er vaak niet in. Dan merk je weer hoe luxe we het in Nederland altijd hebben met warm en koud water stromend uit de kraan wat je ook nog eens kan drinken!
De tijd gaat snel. Inmiddels al weer 8 maanden hier. Afgelopen dinsdag hadden we het 21-jarig bestaan feest van VSO in Namibië, en eigenlijk ook een klein beetje het afscheidsfeest omdat het programma kantoor volgend jaar dicht gaat. Ik zou maandag met mijn huisgenoot om 8 ‘s ochtends uur worden gebracht door de chauffeur van de council. En hij heeft een nieuw record gevestigd, ipv 8 a.m werd het 5 p.m…… Waren dus ook redelijk laat in Windhoek (half 1 ’s nachts). Maar onderweg een geweldig telefoontje na 6 weken was mijn auto eindelijk klaar, kon de witte leeuwin ophalen in Windhoek.
Het feest was geslaagd. Erg leuk om VSO’ers die tegelijkertijd met mij gestart zijn weer na 8 maanden te zien.
En de speech werd door de country director afgesloten met het bedanken van donoren van de afgelopen 21 jaar, met als laatste een dankwoord gericht aan Randstad, dat door deze Nederlandse onderneming veel projecten gerealiseerd konden worden door de professionals die uitgezonden werden voor 6 tot 9 maanden. En dat gaf me best een trots gevoel, zeker omdat ik hier 12 maanden mag zijn.
De weekenden zijn nog steeds gevuld met leuke dingen. Kat is langs geweest met een vriendin uit Engeland hier in Opuwo. Afgelopen weekend met Diane een weekendje gekampeerd aan de Kunene Rivier. Werd ’s nacht wakker door geritsel vlak bij de tent. Ik schrok me een ongeluk dacht dat het een slang was, maar het was een mega grote leguaan op hele kleine pootjes, brrrrrrrr.
En ik ben aan het aftellen over 2,5 week zijn mijn ouders hier. :) :) :)
Inmiddels zou je denken dat je gezichten herkend, zo na een maand of 8. Maar het lijkt wel of het steeds moeilijker wordt. Ging gister na het werk even een drankje doen met collega’s en dan word ik door redelijk veel mensen aangesproken met Hi Marjo (men heeft bedacht hier dat dat toch echt de makkelijkste manier is om een soort van mijn naam uit te kunnen spreken) en dan de vraag hoe de dag op kantoor was en hoe het met me gaat. En me maar afvragend wie ben je in hemelsnaam…. En zo gaat dat ook op straat als ik ff een boodschap doe.
Het is grappig om te merken dat je zelf ook bepaalde dingen over neemt. Vooral op het gebied van taal. En dan voornamelijk het Namlisch. Als mensen hier van je weglopen dan zeggen ze I’m coming, betekend dat ze vertrekken met een kans dat ze ook weer terug komen al weet je niet wanneer. Vond dat in het begin hier echt zo verwarrend en irritant, maar zeg het zelf nu ook :)
En smsen met zoveel mogelijk letters weg laten bijvoorbeeld; Hi hw r u wt r u dg Betekend dan Hello how are you? And what are you doing?
Dankjewel iedereen voor alle reacties en emails. Leuk om te merken dat mensen je verslagen lezen!
Liefs Marjolijn
-
16 November 2011 - 12:59
Suzelle:
He Marjolijn,
vanaf mijn thuisbank mail ik jou even. Moeders heeft een half uurtje voor zz....Fijn dat je het nog steeds goed hebt daar. Dat I´m coming moet je maar weer afleren als je terugkomt....maar je hebt vast een hoop andere mooie ervaringen en wijsheden in je rugzak. Hier nu eindelijk een graad of 8 maar nog steeds met zon. Alle regen van de zomer al gehad. Ik ben eerlijk gezegd aan het wachten op de sneeuw en lange recordfiles van 950 km. En op de Sint natuurlijk en Age die over een paar weken naar school gaat. Bij Yacht nog steeds een beetje onrustig, maar we´ll still goning strong. Lieve groeten, suzelle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
